Getuigenissen van chocolatiers over de opening van hun handelszaak

Zoals u wellicht hebt begrepen opent u niet zomaar een chocolaterie. Maar wat vinden de chocolatiers ervan? We hebben ze voor u geïnterviewd. Hierna hun getuigenissen en denkpistes.

Een weinig beschermd beroep

Naast deze vele formaliteiten die als een administratieve rompslomp kunnen worden bestempeld, betreuren veel professionals uit de sector ook het gebrek aan steun uit de politieke wereld en de buitensporige belastingen. Velen wijzen op het gebrek aan bescherming van de chocolatiers en pleiten voor een verandering van het statuut van ambachtsman.

Sommigen, zoals Laurent Gerbaud, menen zelfs dat de chocolateries het statuut moeten krijgen van toeristische attractie met de eruit voortvloeiende belastingvoordelen.

De overheid moet de chocolateries, net als andere soorten handelszaken, beschouwen als een toeristische attractie, waaraan bepaalde belastingvoordelen moeten verbonden zijn. Laurent Gerbaud

Zware lasten

Bovendien zijn de lasten te zwaar en moeilijk te dragen voor kleine structuren die maar enkele werknemers tellen. Overigens worden de eisen van het Favv vaak met de vinger gewezen, onder meer op het gebied van administratie of traceerbaarheid.

“Volgens de eisen van het Favv moeten de etiketten in Brussel altijd tweetalig fr/nl zijn. Voor een ambachtsman die er alleen voor staat en meer dan 130 productreferenties moet etiketteren, is dat geen sinecure", Antoine Corné

Merk echter op dat het Favv onlangs zijn eisen versoepelde op het vlak van controle en traceerbaarheid voor sommige soorten handelszaken die over voldoende middelen beschikken voor de uitvoering van een gevarenanalyse. Meer informatie over de versoepelingen op de website van het Favv.

Een kwaliteitslabel voor de opwaardering van de Belgische chocolade

België staat wereldwijd bekend om zijn expertise, zijn chocolade en zijn pralines. Niettemin blijft het bijzonder moeilijk om de algemene kwaliteit van het product te beoordelen.

"Want er is chocolade en chocolade. Rond de Grote Markt in Brussel bijvoorbeeld verkopen sommige souvenirwinkels goedkope chocolade, wat niet bepaald een goede reclame is in het buitenland. De vermelding 'Belgian chocolate' wordt gebruikt voor marketingdoeleinden", legde Jean-Philippe Darcis in 2014 uit in een artikel van l’Avenir¹ (Verbist, 2014).

Veel chocolatiers betreuren namelijk het gebrek aan regulering door de overheid, maar ook de afwezigheid van een kwaliteitslabel voor de erkenning van de Belgische chocolade. Nochtans probeerde België in 2000 om een label te lanceren.

De Belgische staat creëerde het merk Ambao naar aanleiding van een Europese richtlijn die producenten de mogelijkheid biedt om een ander plantaardig vet dan cacaoboter te gebruiken. Dit om chocolade met 100% cacao te beschermen.

Dit label hield echter niet lang stand, want ook al namen de chocolatiers de regels in acht voor de buitenkant van de praline, gold dat niet altijd voor de vulling.

De chocolatiers zijn zich bewust van de troeven van een label, maar de meningen zijn verdeeld over de implementatie ervan. Hierna enkele door de chocolatiers opgeworpen deskpistes:

• De aanduiding 'made in Belgium' en niet alleen 'packed in Belgium'
• Het label niet beperken tot het product maar uitbreiden tot de aangeboden dienst of tot de hygiëne
• Een label dat een onderscheid maakt tussen ambachtslieden en industriëlen
• Een label toegekend door de leveranciers zelf (want ze hebben een goed idee van wat de handelaars produceren)

Sommigen benadrukken het belang van een betere informatie aan de klanten zodat ze zich bewust zijn van de kwaliteit van het product en van zijn mogelijke milieu-impact. Nog anderen wensen meer steun van de overheid. "Het is hun taak om de consument voor te lichten," meent Bjorn Becker.

Johan Domas-Conzemius en Frédéric Blondeel verwijzen naar informatiemedia zoals de Gault & Millau-gids² of het EPV-label³ in Frankrijk als inspiratiebron voor een toekomstig label.

Niettemin vermelden we de wettelijke erkenning van ambachtsman/-vrouw toegekend door de Commissie Ambachtslieden van de FOD Economie. Deze erkenning bekrachtigt het authentieke karakter van de activiteit, het manuele aspect van het werk en de knowhow van de ambachtsman of -vrouw.

Om deze erkenning te kunnen aanvragen, moeten ambachtslieden ingeschreven zijn bij de Kruispuntbank van Ondernemingen, minder dan 20 werknemers hebben en een activiteit hebben die bestaat uit de productie, transformatie, reparatie of restauratie van voorwerpen of het leveren van diensten.

Bij de toekenning van de erkenning houdt de Commissie rekening met de hoofdzakelijk manuele aspecten en het authentieke karakter van de activiteit en de kennis gericht op kwaliteit, traditie en creatie.

Uiteindelijk wordt dan voor een periode van zes jaar een logo toegekend als blijk van de erkenning. Terwijl volgens sommigen, zoals Philippe Lafont, dit label het meest betrouwbaar lijkt te zijn en "het enige dat echt telt”, is niet iedereen het daarmee eens. Volgens Pierre Marcolini is dit label onzin, want bean-to-bar-chocolatiers die meer dan 20 werknemers in dienst hebben, kunnen geen aanspraak maken op dit label, terwijl andere, kleinere structuren, die hun chocolade echter niet zelf maken, zelfs beloond kunnen worden.

Daarom stelt Pierre Marcolini voor om een bean-to-bar-label te creëren dat niet gebaseerd is op de grootte van de handelszaak maar op het effectieve bean-to-bar-percentage dat de ambachtsman/-vrouw aanbiedt, alsook op een waardenhandvest.

⁽¹⁾ Verbiest, A. (2014, 19 april). Le chocolat belge n’a pas de label: «Le chocolat bas de gamme à la Grand-Place, une mauvaise pub». L’Avenir. Geraadpleegd op: https://www.lavenir.net/cnt/dmf20140418_00465235 

⁽²⁾ De Franse gastronomische gids lanceerde in 2015 een gids die volledig gewijd is aan chocolade en gebakjes. Deze gids zet de vele ambachtslieden in de kijker die in deze sector actief zijn en focust eveneens op de meest talentvolle ambachtslieden van ons land.

⁽³⁾Entreprise du patrimoine vivant is een officieel Frans label afgegeven onder de bevoegdheid van het ministerie van Economie en Financiën. Het onderscheidt Franse bedrijven met ambachtelijke knowhow, alsook industriële uitmuntendheid.